In de vorige post over mijn tuin in huis had ik het al over mijn liefde voor het stekken van planten. Stekken is je plant helpen om zich voort te planten. Sommige planten kunnen het makkelijk alleen af, andere hebben iets meer hulp nodig. De belangrijkste factor aan menselijke zijde is altijd geduld.
Planten kunnen je op verschillende manieren aan nakomelingen bezorgen. Soms groeien ze uit een bloem zoals een graslelie. Soms komen er aan een afgevallen blad plots wortels en kleine blaadjes, zoals bij een crassula ovata. Je kan een plant ook vermeerderen door een blad of een takje in water of aarde te zetten, zoals een bonte netel (water) of een ficus (aarde). Sommige planten, zoals sanseveria’s, haworthia’s of aloë vera’s krijgen gewoon extra planten aan de zijkant van de moederplant. Een sanseveria ga je bijvoorbeeld gewoon via de wortel splitsen. Als je plant nieuwe bladeren krijgt, haal je de plant uit de aarde, verwijder je zoveel mogelijk aarde en kijk je of het blad dat je wil splitsen voldoende eigen wortel heeft. Is dat zo, dan kan je het blad en haar wortels gewoon lostrekken van de moederplant en in een aparte pot zetten. Hou de jonge plant in het begin in het oog om te zien of het de goede richting uit gaat.
Maar eigenlijk kan er niet zo veel mis gaan. Ik denk dat als een plant makkelijk in leven te houden is, ze ook wel makkelijk voort te planten is. Ze heeft net als een baby gewoon wat extra aandacht nodig. Daarom zet je je stekjes best samen op een plaats waar je zeker dagelijks komt en waar ze voldoende licht en warmte hebben. Bij mij is dat de vensterbank in de keuken. Zo krijgen ze ‘s morgens en ‘s avonds zeker een inspectie om te zien of ze nog genoeg te drinken hebben. De stekjes die in water groeien, zoals graslelies, plant ik in aarde zodra ze genoeg wortels hebben. Bij stekjes in aarde hou ik in de gaten of ze nieuwe blaadjes krijgen en mooi groen van kleur blijven. Af en toe trek ik er zachtjes aan om te zien of ze al wortels hebben en hoe diep die zitten, maar dit is vooral omdat ik weinig geduld heb en is waarschijnlijk niet goed voor de plant.
Als de stekjes groot genoeg zijn en flinke wortels hebben, verhuizen ze naar andere delen van het huis, worden ze geruild of gaan ze mee met vrienden. Het gaat me vooral om het plezier van het stekken en de groei van de plant te zien. Soms moet een plant ook gewoon van haar stekjes af en dan schiet ik te hulp. Dan ben ik gewoon de plantenvroedvrouw van dienst. Vragen of tips over mijn kleine vrienden zijn altijd welkom!
One thought on “Het leven van een stekje”