We zijn al even terug van onze vakantie en komen (langzaam) weer in ons gewone ritme, maar over de bulk van de reis hebben we eigenlijk nog bijna niets verteld: onze wandelweek in het Lake District, het land dat we kennen van William Wordsworth, Beatrix Potter en een paar obligatoire kostuumdrama’s. Maar geen nood, vandaag is het zo ver!
We wilden al een hele tijd naar deze streek, maar dit jaar kregen we het eindelijk geregeld (het is eigenlijk niet moeilijk om te regelen, maar soms laten we eens iets liggen. ‘t Is onze fatal flaw). We namen het vliegtuig naar Manchester, bleven daar enkele dagen en huurden dan een auto om naar het Lake District te rijden. We bleven eerst enkele dagen in Keswick en reden dan weer zuidwaarts om nog een paar dagen in Windermere te logeren.
Toen we het Lake District in reden dacht ik even dat ik ging wenen door al die schattige stenen muurtjes (oké, ook door de meren en de bergen en kleine wegjes en echt, alles!). Alles is gewoon zo mooi. Fans van stenen muurtjes in Engelse films: hier moeten jullie gewoon naartoe! Ik denk dat ik de eerste honderd muurtjes gefotografeerd heb en het dan opgegeven heb. Ook als ze vervallen zijn of vol mos of als je ze ziet in de gietende regen: stenen muurtjes are life.
Maar je hoeft er niet naartoe te gaan enkel om naar muurtjes te kijken, want zoals ik al zei, waren we daar om te wandelen. Wandelen is mijn favoriete vakantiebezigheid, vooral omdat ik dan traag genoeg beweeg om alles goed te bekijken zonder ongelukken te doen. Naast meren zijn er in het Lake District ook bergen en mooie valleien met weilanden waar je in mag wandelen, dus je kan eigenlijk iedere dag een ander soort wandeling doen. In Keswick hebben we een wandeling gedaan naar the Castlerigg Stone Circle en Derwentwater en Catbells (451m) en Skiddaw (931m) beklommen. Op de vierde dag kocht ik het nieuwe Harry Potter boek, las ik aan mijn boek aan Derwentwater en at ik een scone in The Wild Strawberry (nieuwe dagdroom: een theehuisje beginnen zoals TWS).
Windermere is een stuk toeristischer dan het noorden van the Lake District, dus namen we iets vaker de auto om verderop te gaan wandelen. We wandelden in Grizdale Forest, langs Elter Water en rond Grasmere en Rydal Water. Lake Windermere is het grootste meer van the Lake District dus er varen wel wat grotere boten op, maar wij waagden ons toch met een kano op het water. Na mijn eerste schrik voor de golven (#panikeur) was het echt één van de leukste dingen van de reis. Grasmere is het dorp waar William Wordsworth lange tijd gewoond heeft, dus hier kan je gerust wat geschiedenis inademen en cottages spotten.
Gewoon al door de namen te herlezen wil ik graag terug gaan. The Lake District is dus zeker een aanrader, maar vermijd misschien het iets toeristischer zuiden. Je kan er wel mooi wandelen, maar logeren is iets authentieker in het noorden van de streek. Met de auto sta je nog altijd om een klein uurtje in het zuiden en de landschappen zijn vanuit de auto nog steeds fantastisch.
3 thoughts on “The Lake District: stenen muurtjes en meer!”