Tussen Kerst en nieuw bespraken we met onze boekenclub A Handful of Dust van Evelyn Waugh. Het was niet mijn eerste Waugh – ik besprak Decline and Fall al en in die blogpost had ik het ook al over mijn liefde voor Brideshead Revisited – maar deze krijgt een mooie tweede plaats in mijn Waugh-fanlijst. Het is vaak grappig, Waugh schrijft perfecte dialogen en het einde is tragisch en toch ook ergens te verwachten. Beluister hieronder zeker ook de aflevering van de Bende van het Boek over A Handful of Dust!
… I will show you something different from either
your shadow at morning striding behind you
or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust.
The Waste Land
De opdracht waarmee de roman begint, doet al donker aan. Desondanks is de roman grotendeels satirisch en grappig. Het beschrijft hoe het huwelijk van Tony en Brenda, twee bewoners van het Gotische Hetton Abbey in de eerste helft van de 20e eeuw, uit elkaar valt, wanneer Brenda uit verveling een affaire begint met de weinig interessant mr. Beaver. Naast uiteenvallende dingen beschrijven, is Waugh ook erg goed in de society scherp, satirisch en toch geloofwaardig te beschrijven.
Iedereen weet van Brenda’s affaire – behalve Tony natuurlijk – en gebruikt de roddel om de leegte in conversaties te vullen. Naast telefoneren, lunchen en roddelen, hebben de personages weinig te doen. Behalve Tony die trouw voor zijn landgoed zorgt en zijn gezin wil soigneren, maar waar vaak mee gespot wordt wegen zijn ‘ouderwetse’ ideeën. Waugh heeft het vaak over kringen die hij zelf maar al te goed kent. Hij was geen vreemde van de luie, Engelse society van het interbellum en weet precies hoe hij ze moet opvoeren.
Zo scheelt er aan iedereen wel iets en vind je eigenlijk geen enkele van de personages echt sympathiek. Tony komt nog het meest in de buurt, vooral in de tweede helft van de roman, maar uiteindelijk zorgt zijn passiviteit ervoor dat je enkel medelijden kan hebben. Wat ik vooral uit de roman haal, is hoe verveling en passiviteit een samenleving en een huwelijk kunnen schapen en tot verval leiden, op zo’n manier dat de uiteindelijke tragedie veel mensen eigenlijk zelfs niet uit maakt. Waughs wereldbeeld in deze roman is als niets anders dan bleak te ‘beschrijven’ en als je lacht, dan huiver je tegelijk een beetje.
Deze is zeker een aanrader. Is je nieuwsgierigheid nog niet verzadigd, luister dan zeker ook naar onze podcast!