Mijn vorige boekenpostje ging al over een roman die net buiten mijn comfort zone ligt en nu doe ik het weer! Zoals ik al zei in de Bende van het Boek wil ik dit jaar iets meer in het Nederlands gaan lezen. Ik lees uit gewoonte vooral in het Engels en dan voornamelijk Engelse en Amerikaanse romans, maar er is zoveel meer. Mijn eerste boek van dit jaar werd dus de Nederlandse vertaling van een Italiaanse roman geschreven door een Duitse.
De geniale vriendin is de eerste van de Napolitaanse romans, een reeks die het voorbije jaar wel wat aandacht kreeg. Niet omwille van het boek, maar omwille van de auteur, want Elena Ferrante is een schuilnaam. De auteur van de romans wou zich liever niet bekendmaken, wat helemaal oké is, maar een onderzoeksjournalist vond het zijn taak om toch uit te pluizen wie de romans geschreven heeft. Zoals je wel kan raden, kwam daar vrij veel ophef van.
Dat is niet de reden waarom ik deze roman ben beginnen lezen. Ik kreeg hem van mijn eigen geniale vriendinnen voor mijn verjaardag en het leek me ideaal om in het begin van het jaar te lezen, terwijl ik nog wat op adem kwam van de feesten. Dat was het ook. De geniale vriendin leest vlot, het verhaal houdt je vast en de personages nemen je van begin tot einde mee.
De geniale vriendin vertelt over de jeugd en adolescentie van twee vriendinnen, Elena en Lila. Ze zijn even oud en groeien op in een buitenwijk van Napels waar ze samen in de klas zitten. Elena is intelligent, maar Lila is brilliant, of ja, geniaal. Na de lagere school mag enkel Elena verder studeren en na een tijdje krijgt Lila ook andere prioriteiten. Nu Elena haar intellectueel helemaal heeft bijgebeend, wordt Lila plots ook waanzinnig knap en besluit ze jong te trouwen. De roman toont hoe vriendschap kan schuren, maar dat deze twee eigenlijk niet zonder elkaar kunnen. Wat ze ook doen, als de ander het niet gezien heeft, dan is het ook niet echt gebeurd.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Elena en hoe haar onzekerheid in dat opgroeien verteld wordt, is naar mijn ervaring zo accuraat dat het een beetje eng is. Het lijkt alsof we de scherpe kantjes van de puberteit er voor onszelf wat afgevijld hebben, maar Elena brengt die helemaal terug. Komt dan ook nog bij, dat als meisje verder studeren na je lagere school in het Italië van de jaren vijftig niet zo vanzelfsprekend is.
Ik heb de geniale vriendin heel erg graag gelezen en het was een frisse afwisseling. Italië is dan ook het best denkbare decor voor een vlotte roman. Ik heb nog drie van de Napolitaanse romans te goed en ik denk dat ik de tweede zeker ga halen als ik nog eens op vakantie ga. Nog meer horen over dit boek? Luister dan zeker naar de podcast van de Bende van het Boek hieronder!