Begin mei kondigde ik mijn eerste Verpotterkesdag-workshop aan. Omdat planten misschien wel echt mijn beste vrienden zijn en ik er zo graag over vertel, leek het Fanny van Fanny’s en mij wel iets om die kennis te gaan delen. Tussen die aankondiging en nu zaterdag, toen het eindelijk zo ver was, heb ik mij meerdere keren nerveus en luidop afgevraagd waarom dat nu weer een goed idee was. Zaterdag had ik mijn antwoord: praten over planten is het beste ooit!
Zaterdagmorgen om 10u daagden er elf mensen op, waarvan ik er maar drie persoonlijk kende, maar die allemaal even sympathiek en geïnteresseerd bleken te zijn. Sommigen hielden met moeite een plant in leven, anderen hadden zich wel al eens aan een stekje gewaagd. Het waren allemaal vrouwen, dus misschien is een men-only een idee voor een volgende workshop. Volgens mij zijn ze nog een beetje verlegen.
Mijn vrees dat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen had en dat mijn kennis vrij basic is, bleek ongegrond. Eens ik mijn programma begon voor te bereiden, had ik snel negen (9!) volle pagina’s aan kennis voor beginners. Ik lag vooral wakker van de vragen die ongetwijfeld zouden komen en die ik met schaamrood op de wangen zou moeten doorverwijzen naar ‘het internet’. Er kwamen inderdaad een heleboel vragen, maar ik kon ze zo goed als allemaal beantwoorden.
We bespraken alles van het moment dat je beslist een plan in huis te halen, over beestjes en wat er mee te doen, tot hot topic voortplanting. Je planten vermeerderen is ook wat ik het leukste vind en het was fijn dat iedereen zo enthousiast mee deed. Ik had op voorhand een hoop stekjes klaargemaakt en er kwamen ook wat groene vrienden mee om ter plekke gestekt te worden. Die werden bewaard voor het laatste deel van de workshop, toen iedereen ontdekte dat het écht niet zo moeilijk is om met een plant om te gaan.
De hele workshop vloog voorbij – ik liet twee koffies koud worden en ik morste aarde in ééntje – en nu lijkt het alsof het allemaal een beetje een droom was. Het leukste vond ik dat iedereen achteraf veel meer zelfvertrouwen had in zijn omgang met planten en zei vaker zelf iets te zullen proberen, een sanseveria splitsen bijvoorbeeld. Helemaal niet moeilijk, maar zoveel mensen zijn bang dat ze hun plant iets zullen aandoen. Het tweede leukste vond ik dat ik Op ne zondag-stickers heb laten maken die ik nu overal op ga kleven.
Zaterdag was zo’n mooie dag dat we besloten de workshop buiten te geven. Minder veegwerk achteraf en dan zagen mijn vriendjes de zon ook eens. Zo moest niemand zich zorgen maken als de aarde niet alleen in zijn pot terecht kwam. Enige nadeel aan het hele ding is dat mijn schouders flink verbrand zijn. Sowieso blijven ze nog de hele week een mooie herinnering aan de perfecte zaterdagvoormiddag.
De foto’s zijn genomen door mijn immer behulpzame lief Jasper Vanhauwaert.
One thought on “Verpotterkesdag: de eerste workshop”