De naam Richard Yates trok dit jaar al een aantal keer mijn aandacht (onder meer in deze podcast), dus toen Ruth voorstelde om één van zijn romans te lezen met onze boekenclub was ik meteen mee. We kozen voor A Special Providence, een roman die voor iedereen onbekend terrein was en één van de fijnste verhalen die ik dit jaar al gelezen heb.
A Special Providence begint met het verhaal van Bobby Prentice. Hij is een jonge soldaat die door geldproblemen zijn school niet kon afmaken en nu klaargestoomd wordt om met het Amerikaanse leger de Tweede Wereldoorlog finaal te gaan afwikkelen in Europa. We ontmoeten hem als hij op weg is om zijn moeder een laatste keer mee uit eten te nemen, voor hij ingescheept wordt. De moeder bezondigt zich echter aan de grootste conversationele misdaad: ze heeft het alleen over zichzelf.
Doorheen de roman zien we hoe Bobby’s moeder Alice alles kadert in haar eigen grote doorbraak als beeldhouwster, een doorbraak die er niet komt en haar gezin – dat enkel uit haarzelf en Bobby bestaat – steevast in de schulden stort. Bobby’s jeugd bestaat uit poseren, verhuizen en telkens opnieuw beginnen. Alice heeft een manisch geloof in haar eigen talent en maar weinig realiteitszin. Pas als we in de helft van de roman haar verhaal voorgeschoteld krijgen, krijg je meer inzicht in de diepte van haar karakter.
Of haar naïeve optimisme écht is of gewoon een overlevingsstrategie, kom je niet te weten. Dat Bobby die karaktertrek ten minste deels geërfd heeft wel. Ook hij ziet zichzelf als de held op het slagveld. Niettegenstaande dat het grootste deel van de strijd al gestreden is voor hij voet aan wal zet in Frankrijk, blijft hij wachten op zijn moment to shine. In de scènes op het slagveld zit je als lezer echter vooral te wachten tot het voorbij is voor Bobby iets doms doet.
Je voelt je als lezer ook heel erg aanwezig in de oorlog. Alle scènes worden filmisch beschreven en je voelt de kou en het donker op je afkomen. Even goed voel je in de Amerikaanse scènes de hitte drukken of de plaatsvervangende schaamte als Alice iets te luid en dronken wordt. Het is een roman die onder je vel kruipt zonder dat je het merkt en waar je nog uren over kan debatteren.
Wij wagen al een poging in aflevering 13 van onze Bende van het Boek:
P.S.: ik ben keigoed bezig met mijn Goodreads-challenge dit jaar! Het midden van het jaar én ik zit in het midden van mijn challenge. Hou jij het nog vol?