Dublin: de meningen die ik op voorhand over de hoofdstad van Ierland hoorde, waren verdeeld. Volgens sommigen was het de charme zelve. Voor anderen was het vooral een plaats om van het vliegtuig te stappen en daarna snel te vertrekken omdat er toch niets te beleven viel. In de 24 uur die wij in Dublin doorbrachten, kwam ik tot de conclusie dat beide partijen een beetje gelijk hadden, maar dat de stad in ieder geval een talent heeft voor opvallende voordeuren en street art.
Onze vlucht verliet Brussel al vroeg ‘s morgens en tegen de middag konden we inchecken in ons hotel in Dublin. Omdat Dublins literaire faam vooral te danken is aan het meesterwerk van James Joyce Ulysses, logeerden we in het Blooms Hotel in Temple Bar. Op de muren van het hotel staan gigantische tekeningen in art déco-stijl van de personages uit de roman, waarnaar het hotel vernoemd is. Aan de binnenkant, mag het hotel er ook best zijn. Vroeg inchecken was geen probleem en de kamer was in orde.
Het weer daarentegen. In Ierland mag je je altijd aan neerslag verwachten en onze eerste dag stelde ons niet teleur. In de regen gingen we op zoek naar een stevige lunch en in Coppinger Row (een restaurant in de gelijknamige straat) kikkerden we helemaal op van pulled pork on toast met cider. Kwestie van onmiddellijk mee te doen met de locals. Met een volle maag kan ik de wereld aan, dus besloten we er een goeie historische wandeling tegenaan te gooien.
Dublin Castle, de Chester Beatty Library, Christchurch Cathedral en wat schattige tuintjes en brugjes later, was het toch tijd voor een cappuccino (om 5 uur ‘s morgens opstaan, is zelfs voor mij te veel van het goede). In Industry (41 Drury Street) vind je zowel straffe koffie, heerlijke brownies en vriendelijke service, als de hipste accessoires en meubeltjes. Met mijn hoofd vol Pinterest-plannen maar een beperkte bagage, besloot ik het bij een long black en een sea salt brownie te houden.
Aangesterkt zetten we de dagtocht verder en dat leidde mij tot de enige boekenwinkel die ik bezocht in Ierland (iets met beperkte bagage) en dat was Hodges Figgis (56-58 Dawson Street). Hodges Figgis is de oudste boekenwinkel van Ierland – ontdek ik nu – en ze hebben een heel mooie collectie. Ik kocht er The Master and Margarita van Boelgakov, waar ik al super lang een mooie editie van zocht, en Purple Hibiscus van Adichie. Jasper ging aan de overkant plaatjes kopen in Tower records.
Na zo’n dag moest ik wel een dutje gaan doen en dat dutje liep kalmpjes over in mijn nachtrust. Ik heb een beetje spijt dat we ‘s avonds niet zijn gaan eten in Dublin want ik had wel wat adresjes verzameld, maar het is wat het is.
De volgende dag was ik weer fris en monter. Jasper blijft het liefst zo ver mogelijk van alle soorten Engels of Iers ontbijt, dus begonnen we aan een flinke wandeling tot bij Gaillot et Gray (59 Clanbrassil Street). Daar hadden ze heerlijke croissants met amandelvulling, een ouderwetse pizzaoven en het soort interieur waar je spontaan zelf een croissant-bar van wil openen. Gaillot et Gray ligt even uit het centrum, maar op weg ernaartoe passeer je wel aan Saint Patrick’s Cathedral en het kleurrijke park ernaast. Ieren zijn gek van bloemen en zijn er altijd uitbundig in. Bloemenperkjes barsten gewoon uit hun voegen.
Onze laatste halte in Dublin was Trinity College. De universiteit van Dublin is vrij centraal gelegen en je komt er zeker eens langs als je in Dublin bent. Gewoon al het binnenplein gaan bekijken, is de moeite, al is het maar om je even Rory Gilmore te voelen. De bibliotheek van Trinity College is ook de plaats waar 1) de bibliotheek uit Harry Potter op geïnspireerd is en 2) het Book of Kells ligt. Dat tweede interesseert mij minder, maar ik wou die oude houten bibliotheek met bustes en eeuwenoude boeken wel eens zien.
De rij aan de deur, die een heel deel van het middenplein vult, schrok ons eerst af, maar we besloten het er toch op te wagen. Je gaat eerst door een tentoonstelling over het Book of Kells, maar die was zo druk, dat ik mij erdoor gejaagd heb om niet gek te worden. Daarna ga je binnen in de leeszaal van de bibliotheek en die is echt magisch. Het is er nog steeds druk, maar je kan er iets makkelijker ademen en de zaal is gewoon zo mooi. Bijna de 13 euro entrance fee en de drukte waard.
Na ons bezoekje aan Trinity College, haalden we onze bagage op en trokken met onze huurauto naar het zuiden. Maar meer daarover in een volgende blogpost!
One thought on “REIS: 24 uur in Dublin”