Wereldreizigers, verbouwers, jonge ouders, budgetbeknibbelaars en huismussen: ze ontmoeten elkaar allemaal op ‘het weekendje’. Weet je even niet waarnaartoe of verkeer je in kwaliteitstijdnood: boek gewoon een chalet in de Ardennen, regel een Collect&go en check even of er lakens en handdoeken zijn. Tegen zondagavond plof je moe, maar helemaal voldaan in je eigen bekende zetel. Je hoort het goed, dit is een ode aan het weekendje.
Terwijl ik vandaag de opgedroogde modder van mijn wandelschoenen wreef die zich de afgelopen twee Ardennen-weekendjes in lagen opgehoopt had, kwam mijn liefde voor het weekendje weer bovendrijven.
Soms passen ze maar net in je planning, maar altijd in je verlofkalender. Op zijn meest neem je een brugdag of een halve dag om de files voor te zijn. En toch heb je maandagmorgen het gevoel terug te komen van een verre – hopelijk deugddoende – reis. Wanneer heb je anders tijd gesprekken van halve dagen te voeren of je eens goed te ergeren aan de afwasroutines van je beste vriendinnen. Voor ieders kleine kantjes bovenkomen, ben je toch allang weer thuis.
Als huismus en loner is een weekend misschien wel het langste dat ik met mijn familie of vriendinnen doorbreng. En zelfs dan sta ik op mijn me-time. Ik neem gewoon mijn boek mee, ga alleen een wandeling maken, trek me terug in de keuken of blijf wat langer op het toilet zitten. Ik geloof echt heilig dat een weekendje voor iedereen de beste manier is om samen tijd door te brengen.
Ik geef toe, soms is er een overaanbod. Ik moet wel eens extra ondergoed gaan kopen omdat de weekendjes mijn wascyclus overhoop halen. Maar een 3-pack extra slipjes zijn mij die momenten met familie en vrienden nu wel waard.
Vorig weekend(je) had alles wat je er mogelijk van kan verwachten. Mijn lieve nicht is op vrijdag getrouwd en in plaats van een feest gingen we met de hele trouwpartij naar ‘het kasteel’ in Dinant. We gaan er al van jongsaf met de familie, maar onze familie is het kasteel intussen letterlijk ontgroeid.
De trouwpartij was gelukkig iets kleiner, dus konden we de bekende keuken, speelzaal, grote tuin, katrol, de te kleine lift en vergane glorie-vijver weer helemaal inpalmen. Er was tapats, wijn, een wandeling die natuurlijk uren langer duurde dan voorzien, kinderen die samen speelden, ruzieden en weenden, barbecue, brunch, lawaai op de gangen en een goed opgestookt haardvuur.
Een archetypisch weekend dus en net wat je in je goed geplande, maar veel te drukke leven soms nodig hebt.
Foto’s door Jasper Vanhauwaert (de goeie) en mezelf.