Bijna drie maanden geleden gaf ik de laatste update over onze verbouwingen. Ik had net de staat van onthechting bereikt – daar was een overspannen planspier voor nodig – en ik heb die staat eigenlijk niet meer verlaten. De voorbije acht weken konden we het huis van mijn lieve nicht ‘thuis’ noemen en namen we de verbouwingen zoals ze kwamen. En ze kwamen eigenlijk allemaal flink op tijd.
Op de vertraging van onze tegel na, kan ik je geen horrorverhalen over nonchalante aannemers en zieke loodgieters vertellen. Tot nu toe kwam iedereen zoals gepland zijn werk heel degelijk uitvoeren. Zo degelijk dat we vorige week vrijdag klaar waren om onze thuis te verleggen, naar Kortrijk. Sinds Nieuwjaar gebeurde er iedere week iets belangrijks. Week 1 bracht de badkamer en verwarming, week 2 de keuken en week 3 de binnendeuren. Nu wachten we enkel nog tot onze plinten op de benedenverdieping gevoegd worden, zodat we de vloer finaal kunnen kuisen en behandelen, om dan – eindelijk! – onze zetel te plaatsen en er nooit meer uit te komen.
Maar onze eerste dagen in ons nieuwe huis zitten er dus al op! Het enige wat verhuisd moest worden, waren onze matras, fietsen, kleren en boeken. De keuken was al grotendeels gevuld met kommen, borden, glazen en mijn favoriete snacks. Er stond al een tafel en stoelen, en de televisie was snel geïnstalleerd. Zaterdag werden we hier voor het eerst wakker en mocht ik meteen vertrekken, omdat Sara en ik ons eerste podcast-eventje ooit nog moesten voorbereiden (die namiddag in de Krook, ik post hier zeker de aflevering die we opnamen!). Aan die namiddag Gent werd natuurlijk nog een Ikea-bezoek gebreid en voor ik het wist lag ik ‘s avonds uitgeteld in onze provisoire fauteuil (in afwachting van de zetel, natuurlijk).
Maar zondag! Zondag was heerlijk. Jasper was de hele dag op zwier om te gaan filmen in Hasselt, dus ik had het rijk voor mij alleen. Zoals in mijn dromen, begon ik de dag met vogels te bespioneren vanuit mijn badkamer. Daarna volgden meer aardse beslommeringen als boodschappen doen, terug naar de winkel gaan omdat ik vuilzakken vergeten was, kookpotten en een mixer zoeken in de kelder, soep maken en kleren in kasten steken. Maar alles was zo traag en het huis was zo licht. In de namiddag had ik lieve vrienden en mijn mama op de koffie.
Tussendoor maakte ik wat foto’s. Er staat nog flink wat rommel op die foto’s, maar een huis hoeft niet perfect te zijn (zolang er een wc is en binnendeuren). De komende maanden hebben we zeker nog ons werk, maar intussen zijn we gewoon blij dat we na acht maanden eindelijk in ons huis wonen.