Dat zeg ik al de hele week. Iedere keer als ergens twijfels rijzen: zouden we dit wel? Hebben we daar wel tijd voor? Moet ik mijn haar wassen vandaag? We moeten toch nergens naartoe.
Het is hoe ik de hele situatie met het C-woord probeer te relativeren, maar ik zeg het wel vaak met een klein hartje. Want dit is misschien de natte droom van iedere introvert – en ik ben er een in hart en nieren – ik word toch heel onzeker en angstig van de situatie. Intussen probeer ik het nieuws wat de mijden en genoeg afleiding te zoeken. Soms vergeet ik zelfs dat we praktisch in quarantaine zitten, maar daarna besef ik weer hoe bizar en zonder voorgaande de situatie is.
“De situatie” is ook hoe ik het noem als Jasper aan mijn gezicht ziet dat het weer tot mij doorgedrongen is. Intussen heb ik al een paar trucjes gevonden om er mee om te gaan. Het zal je misschien verbazen (het verbaast mij alleszins heel erg) maar de beste manier om even alles te vergeten, is door een videospel te spelen: The Sims 4.
Als kind hadden wij The Sims 2 op cd-rom en kon ik mij uren bezighouden met de mannetjes op het scherm. Nu bleek het spel in afslag op de online Playstation-winkel en na wat gezaag en enkele breakdowns heeft Jasper het voor mij geïnstalleerd. Ik ben niet helemaal zeker waarom ik er zo rustig van word, maar volgens hij heeft het te maken met de controle die je hebt over het leven van je personages. Controle die we even kwijt zijn in ons eigen leven. Ik las ergens dat we in zo’n situatie enkel controle hebben over hoe we met de situatie om gaan. Ik voeg daar graag aan toe dat we enkel controle hebben over hoe we met de situatie omgaan én over het leven van onze virtuele Sims.
Andere zaken waarmee ik probeer grip te krijgen op mijn dagelijkse leven:
- Yoga: ik had al meer dan een jaar niet op mijn mat gestaan, maar na enkele donkere dagen besloot ik Adriene’s hulp in te roepen. Ik volg nu haar nieuwste 30-dagenreeks Home (toepasselijk toch?) iedere ochtend voor ik ontbijt. Zo kweek ik een nieuwe routine.
- Literair escapisme: nu we binnen moeten blijven, zijn boeken de beste manier om toch op andere plaatsen te komen. Ik laat de dystopische romans wel even aan de kant en probeer meeslepende boeken te kiezen. Je kan mijn leesavonturen volgen via Goodreads en onze podcast Bende van het Boek.
- De tuin: de combinatie van de lente en fysieke arbeid zorgen ervoor dat de tuin nu de perfecte plek is voor ons. Deze week werd er nog twee kubieke meter compost geleverd die we met emmers de tuin in dragen. Intussen staan in de veranda planten te kiemen die binnenkort naar buiten mogen. Genoeg te doen en als we even uitblazen, knuffel ik snel een kip of kijk ik hoe de tulpen hun hoofdjes uit de grond heffen.
- Puzzelen: een goed jaar geleden heb ik online de lelijkste kattenpuzzel besteld die ik kon vinden. De week erna hing ik boven de tafel naar de stukjes te staren tot ik nekpijn kreeg. Toen ie voor ¾ afgewerkt was, werd hij naar de logeerkamer verhuisd waar hij even zelf mocht logeren. Enkele weken geleden kwam de puzzel weer naar beneden waar Jasper hem hielp afwerken. Het voorbije jaar scoorde ik nog een paar mooie puzzels in de kringloopwinkel en toen “de situatie” ons begon te dagen, kozen we er eentje uit om samen te maken. We zijn nu een goede week bezig aan een geschilderd tafereel van een huisje dat in een bos gelegen is aan een vijver, waar langs een waterval ook twee vogels tussen de bloemen huizen. Voor de volgende werkweek om is, zijn alle 1000 stukjes waarschijnlijk gelegd, maar gelukkig hebben we dan nog voorraad in huis.
- Sociale media: sommigen zeggen dat we het beste alle media mijden voor onze gemoedsrust, maar voor eens is sociale media daar niet bij. Ik denk dat ik nog nooit zo veel lieve berichtjes en mooie gebaren gezien of gekregen heb als in de voorbije week. Dat doet mijn hartje echt goed. Keep up the good work, iedereen!
Waar ik wel erg onrustig van word, is het idee dat we vanalles moeten verwezenlijken nu we weken “niets te doen hebben”. Het moment om dat verhaal te beginnen schrijven, ons huis helemaal schoon te maken en de administratie op orde te krijgen. Ik weet niet of ikzelf en mijn videocalls van deze week representatief waren, maar ik zie vooral dat iedereen heel erg aan “de situatie” moet wennen en nieuwe routines kweken. Ik hoop dat we daar allemaal de tijd voor kunnen nemen en misschien schrijven we die roman wel eens we onze draai vinden, maar nu is meer een tijd voor rust, voor wegduiken in een dekentjescannelloni en bellen naar je grootouders dan een tijd van Grootse Dingen doen.
Enkele oudere blogposts waar je de komende tijd misschien iets aan hebt:
Weer zo’n post waar ik me in herken en veel aan heb. Blijf vooral bloggen zou ik zo zeggen 😉
Oh, bedankt! Doet me deugd <3
Ik herken veel van jouw gevoelens. Veel gemengde gevoelens, maar ik merk toch vooral ook positiviteit bij jou. Zo ga ik er zelf ook mee om.
Goeie tips, al vervang ik de yoga door lopen of wandelen, en heb ik helemaal geen groene vingers (en ook maar een bescheiden stadskoertje). Sociale media vind ik ook veel meer een zegen dan een vloek dezer dagen, ik zie heel wat mooie dingen voorbijkomen en dat geeft moed en hoop. Liever sociale media dan het nieuws!
Hou je goed hé x
Ik heb zeker ook mijn mindere momenten, maar ik probeer er het beste van te maken en deze week lukt dat al wat beter dan vorige week. Chance dat ik toch al zoveel “stay at home”-hobbies heb 🙂