Maart! Ik weet zelfs niet waar ik moet beginnen, behalve dat het begin van de maand zo ver weg lijkt. Wij gingen wettelijk samenwonen (na 12 jaar samen) en vierden dat met een ontbijtje in onze favoriete koffiebar met onze lieve vrienden. Ik was een paar dagen thuis met sinusitis en ik stelde mij geen vragen bij mijn symptomen en was niet nerveus voor een dokterbezoek. Er verscheen een artikel van mij in een magazine en Your Daily Teacup publiceerde een blogpost over kombucha die ik schreef. De maand was nog niet half om toen de stemming compleet ging omslaan.
Intussen zijn we in de derde week van de quarantaine. Het thuisblijven, videobellen, handen wassen aan de supermarkt: je went eraan. Af en toe schiet je wakker tijdens je gewone bezigheden en overvalt je de ernst en vooral de ongezienheid van de situatie. Mijn grootmoeder zei het deze week nog aan de telefoon: niemand heeft dit eerder meegemaakt.
Hier volgde ik voor het eerst de hele avond het coronanieuws
Nu de eerste paniek gaan liggen is, vraag ik mij af hoe we hieruit gaan komen. Is dit iets wat voorbij gaat of gaat dit onze wereld de komende jaren gaan bepalen? Daarover denk ik na terwijl ik onkruid wied, in bad ga of wat uitgebreider sta te koken. Nu we allebei niet meer hoeven te pendelen en alle etentjes, concerten en dergelijke afgezegd zijn, hebben we daar meer tijd voor. Zoals ik in een eerdere blogpost al zei: we moeten toch nergens naartoe.
Nu iedere dag een beetje op de vorige lijkt, kunnen we zéker van elke dag een zondag maken. Dit is waarmee ik het de voorbije maand probeerde:
Kookboekkoken
Ik ben heel slecht in recepten volgen. Ik gebruik standaard andere ingrediënten, laat stappen weg en gebruik kookboeken vooral ter inspiratie eerder dan instructie. Recepten lijken mij vaak te veel werk, dus maak ik een eenvoudiger versie die ‘s avonds snel klaar is. Nu hebben we echter tijd te over dus ik maakte al een uientaart volgens VEG van Jamie Oliver en gyoza volgens het Basisboek Japans. Allebei waren heerlijk en herinnerden mij eraan dat ik het op vlak van recepten niet altijd beter weet dan een kookboekauteur.
Kippen knuffelen
Ik ben niet het knuffelende type, maar nu mijn leefwereld met 90% gekrompen is, zijn de kippen – na Jasper en Peloeze – mijn nieuwe beste vrienden. We gaan elke dag een paar keer op bezoek en mijn nieuwe doel is dat ze op hun gemak op mijn schoot komen zitten. Nu komen ze al op schoot als ik ze eten geef, maar gaan ze ge weg als het op is. Nog een beetje werk aan, maar we moeten toch nergens naartoe hé?
De eerste bloemen
Als er een periode is die perfect is om veel thuis en in de tuin door te brengen, dan toch de lente! Iedere dag is er iets nieuws te zien in de tuin: bloemen gaan open, bomen krijgen blaadjes en vlinders en bijen vinden weer de weg naar de tuin. In oktober heb ik een heleboel biologische bloembollen besteld en geplant. Intussen ben ik natuurlijk helemaal vergeten welke dat waren en nu ontdek ik het weer. De eerste tuinboeketjes vonden intussen ook al de weg in huis.
Zelf cappuccino’s maken
Normaal ga ik enkele keren per week ‘op een ander’ mijn koffie drinken. Ofwel doe ik dat ’s morgens bij Julia voor ik mijn trein neem, of ik ga op mijn thuiswerkdag eens langs de Dingen voor wat remote working. Nu gaat dat natuurlijk niet, maar gelukkig is er deDingen@Home. In zijn wekelijkse filmpje doet Erik in zijn eigen stijl uit de doeken hoe je thuis de beste filterkoffie en cappuccino’s maakt.
Wandelen in de buurt
We wonen intussen een dik jaar in ons nieuwe huis, maar in onze eigen buurt zijn we nog nooit veel gaan wandelen. Tot nu natuurlijk. Op sommige dagen moet je gewoon naar buiten. We zijn al verschillende richtingen uit geweest en overal vind je wel iets moois (bloemen onder de R8!). Ik heb al gespot waar ik binnenkort vlierbloesems ga plukken voor de heerlijkste aardbeivlierbloesemconfituur!
Lezen
Een boek is de beste manier om te reizen onder je huis te verlaten. Ideaal nu dat eigenlijk niet meer mag. In een nostalgische bui heb ik Kafka on the Shore van Haruki Murakami nog eens opgepikt en ik ben even omvergeblazen als toen ik het de eerste keer las, zo’n negen jaar geleden. Extra nostalgie: het verhaal speelt zich deels af op Takamatsu waar we een jaar geleden de mooiste tuin bezochten en de heerlijke udon aten.
Leesinspiratie vind je zoals altijd bij onze Bende van het Boek (website/Instagram).