Heb jij soms ook het gevoel dat de wereld niet meer echt is? Alsof we allemaal wachten tot we wakker worden en alles weer was zoals vroeger? Waar maart nog een mengeling van ontzetting en een zoektocht naar nieuwe routines was, was het nieuwe er een beetje af in april. Thuisblijven konden we intussen al heel goed (en ik was hiervoor al een pro), dus het was afwachten tot de curve afvlakte en er zicht kwam op een exitstrategie.
Het loslaten van die coronamaatregelen lijkt langzaam maar zeker vorm te krijgen, maar eigenlijk zit ik daar niet op te wachten. Thuis voelt voor mij nu de veiligste plek, en ik kijk er niet naar uit om op drukke treinen te zitten en op kantoor anderhalve meter van iedereen te blijven. Ik zou zo bang zijn om iets mis te doen. Ik drukte onlangs met mijn blote hand op de knop voor het voetgangerslicht en ik heb daar zeker een half uur ongemakkelijk bij gevoeld.
Tegelijk kruipt de tijd zo traag voorbij. Ik hou normaal van thuis zijn, maar als je nooit ergens anders naartoe gaat, is het plezier van een gestolen uurtje alleen in je zetel er ook af. Maar nu we weer tijd hebben om ons te vervelen (hoe lang is dat geleden!) kan er ook weer zo veel moois gebeuren. Ik lees in mijn moestuinboeken, schrijf langere blogposts en maak iedere ochtend een ontbijtplateautje klaar voor mijzelf, in plaats van een koffiekoek van de Panos en kantoorkoffie.
Ik hoop dat we deze rust nog gaan missen, en dat de situatie niet zo lang aansleept dat we er werkelijk van gaan walgen. En ik mis mijn mama, echt. Maar deze dingen hielpen mij de voorbije maand door.
Boeketjes maken
Ik hou van een goed tuinboeket. Van het zaaien tot het plukken en in een vaas schikken. Over dat schikken zelf leerde ik heel wat bij uit Een huis vol bloemen van Annabelle Hickson. Vorig weekend volgde ik ook een makealong in de Instagram Stories van Anne van Midden. Heerlijk om bloemen en groen te verzamelen, alles klaar te leggen en samen met Anne een mooi stuk te maken.
Young adult en jeugdliteratuur lezen
De voorbije maand heb ik mij definitief bekeerd tot jeugd- en young adult literatuur. Je helemaal laten meeslepen in een boek zonder je hoofd te breken over ingewikkelde motieven en morele vraagstukken: heerlijk . Al komen beide zeker ook in young adult aan bod! Ik las de laatste twee boeken van His Dark Materials van Philip Pullman (The Subtle Knife en The Amber Spyglass) en De IJzige Verloofde van Christelle Dabos, en ik luisterde Brief aan de Koning van Tonke Dragt. Wie ook zoekt naar wat fantasy of historische verhalen: het zijn alle vier aanraders.
Picknicken in eigen tuin
Wat was dat met die zomer in april? De laatste week gingen we voor traditionele aprilse grillen, maar daarvoor leek het wel grote vakantie. Naast klusjes in de tuin en de moestuin, genoten we vooral in de hangmat en op een dekentje op het gras. Hoe fijn ook om ‘s avonds nog zonder trui of jas een wandeling te kunnen maken en op het terras te kunnen eten. Hopelijk heb jij ook een manier gevonden om van de zon te genieten als je geen tuin of terras hebt.
Puree en al wat zacht eet
Sinds twee weken lijd ik aan een ontstoken zenuw in mijn tand. Iets wat waarschijnlijk niet zou gebeurd zijn, als ik de tandarts op tijd bezocht, maar ik heb nogal een diep gewortelde angst voor die beroepsgroep. Nood breekt wet, dus kon ik een essentiële verplaatsing richting tandarts maken. Voorlopig ben ik geholpen met antibiotica en binnenkort gaan ze het gaatje dichten. Tot dan eten wij heel veel puree en puddingskes.
Moestuintv
Omdat zelfs een toegewijde tuinier niet de hele dat in zijn hof kan zitten, heeft de mensheid moestuinprogramma’s uitgevonden. Die kijken wij als het buiten afkoelt of als een film kijken te veel toewijding vraagt (vaak). In april keken we de vier afleveringen van Kew on a Plate en de herhaling van Het goeie leven op één. Ik zweef ergens tussen stress dat onze tuin niet zo mooi/productief/groen zal worden als die in de programma’s en heel veel liefde voor het moestuinieren en de mogelijkheden die het biedt.
En jij, wat maakte jouw aprilmaand?
Ik vind het zo sneu voor je, die ontstoken zenuw. Hopelijk doen de antibiotica hun werk goed. Ik zie ook wel een beetje op tegen de versoepeling. Nu weten we waar we aan toe zijn. Daarnaast wil ik echt nog niet naar kantoor eigenlijk, met 3 uur reistijd per dag en een mondkapje. Ik probeer er maar niet te veel over na te denken. Deze hele situatie wende snel. Wie weet zijn we met de versoepeling weer net zo flexibel?
Daar hoop ik op! Dat we het snel weer gewoon zijn, hoe de situatie ook evolueert. Ik duim ook dat je niet meteen moet pendelen. Daar ben ik zelf ook het meest ongerust over.
Die tand is bijna opgelost wel. Morgen naar de tandarts 🙂