Terwijl ik dit schreef, bakte mijn lief in de keuken appelflappen met een jazzplaat op de achtergrond. Geen speciale gelegenheid en niets goed te maken. Wel “een goestje” en tijd om daar iets mee te doen. Die spontaniteit en de ruimte om je te engageren voor iets simpels als gebak of een lange wandeling (zonder die vooraf in je agenda te moeten proppen): dat waardeer ik misschien het meeste aan de afgelopen periode.
Begrijp me niet verkeerd. De drie maanden die we tot nu toe binnenshuis doorbrachten waren niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik heb gehuild omdat ik mijn familie miste, omdat ik niet naar de winkel wou en omdat mijn werk van op afstand niet altijd ging zoals ik wou. Maar als ik er nu op terugkijk, denk ik dat zo’n lange periode van rust misschien net was wat ik nodig had. Deze zes lessen/dingen neem ik mee en hoop ik écht te blijven toepassen in mijn leven.
1. Een lege agenda betekent een zee aan mogelijkheden
Nu onze hele kalender was leeggehaald, konden we doen wat we wilden. Zo veel zelfs, dat ik mij er de laatste weken soms op betrap dat ik me verveel. Hoe goed is dat! Het gevoel dat je alle dringendste dingen van je to do-lijstje al gedaan hebt, zodat je nu kan kiezen waarmee je je bezighoudt. Dat is al niet meer voorgekomen sinds de middelbare school.
Mijn grootste angst voor de maanden die komen, is dan ook dat ik die lege agenda’s en kalenders niet ga kunnen behouden. Er moet vanalles ingehaald worden, communies en verjaardagsfeesten schuiven op en iedereen is blij weer buiten te komen. Ik heb zeker ook mensen gemist, maar het hele weekend opnieuw van één plek naar de andere rijden? Nee, dank je.
2. Je hoeft mensen niet te zien om hen te “zien”
Wat ik wel wil blijven doen, is mensen “echt” zien. En daarmee bedoel ik niet per se in levende lijve. Ik vond het fijn om de tijd te nemen om een uur of langer te (video)bellen met vrienden en familie. De vraag “hoe gaat het met je?” was geen taboe, want nu we allemaal hetzelfde schuitje zaten, konden we die ook eerlijk beantwoorden. Wat ik ook fijn vond, was hoe iedereen – zeker in de eerste weken – veel vriendelijker was op straat. Waarschijnlijk waren we zo blij om eens iemand anders te zien, dat onze begroetingen er een pak hartelijker uitkwamen dan gewoonlijk.
3. We kunnen ons verplaatsen en op dezelfde plek blijven
Een fijne ontdekking bij ons huisarrest was voor mij ook dat je je niet voor elke sociale gelegenheid hoeft te verplaatsen. Een vergadering, opleiding of zelfs een zondagochtendbrunch: als je er niet fysiek geraakt of wil geraken, dan kan je perfect een stuk meepikken vanuit je zetel met je pyjamabroek aan.
4. Het enige wat je nodig hebt voor een wandeling is tijd
Sommige videocalls doe ik zelfs te voet, want als je ik er de tijd voor heb, dan wandel ik graag overal naartoe. Een uur onderweg zijn om een magazine en een cappuccino te halen? Graag. Met een podcast op, een mondmasker in mijn zak voor als ik het station door moet en een flesje ontsmettingsgel, kan ik overal naartoe.
5. Je locals steunen is ook jezelf een plezier doen
Ik ben echt onder de indruk van hoe handelaars hun business herdacht hebben en geprobeerd hebben hun klanten te blijven bedienen. Van ontbijtboxen en takeaway tot Boekenhuis Theoria dat je bestelling hier in Kortrijk met de bakfiets tot bij je thuis bracht. Nu we allemaal het voornemen maken om ons minder te haasten (ja toch hé?), hebben we de tijd om een omweg te maken en ons geld uit te geven bij een echte mens in plaats van een multinational. Dan kunnen we meteen ook een babbeltje slaan en wat tips of advies vragen terwijl we daar zijn. Want #supportyourlocals, dat zal wel nog even moeten blijven duren.
6. Soms weet een kookboek het echt beter
Mijn zesde les, die is heel simpel: pak eens een kookboek vast. Ik heb stapels kookboeken maar meestal weet ik het zelf gewoon beter en vind ik nieuwe recepten proberen maar lastig. De leukste avonden thuis waren echter die waarop ik samen met mijn lief nieuwe recepten kookte. Omdat geen van beide het gerecht al had klaargemaakt, moesten we elkaar niet lastig vallen met vragen. Het staat gewoon in het boek, lees maar. We hebben vooral recepten klaargemaakt uit het ‘Basisboek Japans’ en ‘Honger’.
Pin mij voor later:
