Sommigen gieten hun voorbije jaar in een Instagram-post, een fotoalbum, een reel of een brief aan zichzelf. Sommigen kiezen ervoor om het zo snel mogelijk te vergeten. Ik geniet het meest van uitgebreide blogposts waarin mensen terugkijken op hun jaar. Ik besloot het dit jaar dus ook eens zo aan te pakken. Al is het maar om het er op 31 december 2022 nog eens bij te nemen en zien wat er veranderd is en hoe ik gegroeid ben.
Er is in 2021 zoveel gebeurd dat het voor mij wel twee jaar leek te duren. Een jaar waarin ik nog in loondienst was en een jaar waarin ik mijn eigen baas was. Tegelijk leek het jaar nog zo op 2020, dat het lijkt alsof die twee jaren er samen één zijn. Door er al journalend nog eens goed naar te kijken, kon ik 2021 pas echt als geheel appreciëren en dankbaar zijn voor alle kleine dingen die gebeurden. Wil je dat ook nog doen, check dan hieronder enkele journaling prompts.
Without further ado, let’s dive in.
Ik maakte mijn eerste (en tweede) cursus
In januari 2021 ging ik voor de eerste keer alleen “live” op Instagram. Het klinkt misschien futiel, maar het was voor mij de bevestiging dat ik graag babbel over wat me lief is. In dit geval: moestuinieren. Die cursus “moestuinieren voor beginners” moest er dus komen. Ik begon lessen samen te stellen, interviews af te nemen en mijn programma te verkopen. Op 1 maart mocht ik 46 deelnemers verwelkomen in Van Droom naar Eerste Oogst. Echt een droom voor mij. 12 weken lang mocht ik aspirant-moestuiniers begeleiden bij het voorbereiden, zaaien, wieden en alles dat bij een lapje grond komt kijken.
Kriebelt het bij jou ook? Je kan je hier op de wachtlijst zetten voor de editie die mid-februari van start gaat.
Ik droom ook al enkele jaren van een manier om mensen meer van de seizoenen te leren houden. Met stip op één: mijn favoriete seizoen, de herfst. Dit najaar zette ik dus mijn eerste Seizoensgenieters-programma op poten. 33 vrouwen doken mee in het seizoen en besloten het mooiste van de herfst te maken. Ik vond het zalig om elke week nieuwe video’s en templates te maken over alle aspecten van het seizoen.
Onze moestuin werd omheind en alle tomaten rotten weg
Het uitzicht van onze tuin veranderde dit voorbije jaar een beetje. Nieuwe boompjes groeiden en we zetten een omheining rond de moestuin. Salade is namelijk niet zo smakelijk eens er een hond op geplast heeft. We kozen voor een kastanjehouten omheining en maken er gebruik van om klimplanten te laten groeien. Langs de omheining groeien naast het pad ook bloemen als cosmos, slaapmutsje en goudsbloem. Ik word er zo blij van iedere keer als ik er langs loop.
Minder fijn in 2021 was de regen. Het was een ramp voor de moestuin. Er trok een slakkenleger door de tuin en wat overbleef ging rotten door de regen. Voor het eerst moest ik mijn tomatenplanten opgeven door “de plaag”. Wat me wel opviel: de vaste planten en meerjarige groenten hadden nauwelijks last van het weer. Alsof zij op een andere tijdslijn leven. Bramen, appels, aardperen, rabarber en bessen waren dus in overvloed. Iets wat zeker opnieuw aan bod komt in de moestuincursus!
Ik werd mijn eigen baas
Begin 2021 stelde ik mijzelf als doel om tegen eind 2021 mijn eigen baas te zijn. Ik verbaasde dan ook mezelf toen ik me in januari al hoorde zeggen dat ik mijn ontslag wou indienen. Uiteindelijk viel mijn laatste werkdag in loondienst in juli en was ik op 1 augustus zelfstandig in hoofdberoep. Wat een verademing om mijn werk niet meer in gestolen uurtjes ‘s ochtends, ‘s avonds en in het weekend te doen.
Ik mocht sindsdien nieuwe klanten verwelkomen en blijven werken voor fantastische bestaande klanten. Minstens één keer per week hoor je mij zeggen “wow, dit is mijn job”. Ik kijk uit naar een pak leuke nieuwe projecten in 2022.
Achteraf bekeken was de eerste helft van 2021 best zwaar, door de combo van twee jobs en een pittige cursus. Ik ben zo blij dat ik nu zelf kan prioriteren in mijn taken – én intussen ook “nee” heb leren zeggen.
We maakten een bureau voor mij
Wie me al even volgt, weet dat we in 2018 ons huis verbouwd hebben voor we er in 2019 in trokken. Toen we hier kwamen wonen, was nog niet alles af, “maar dat zouden we dan wel doen”. De volgende twee jaar gebeurde er letterlijk niets. Deze zomer besloten we één van de slaapkamers af te werken, als logeerkamer én als bureau voor mij. Want als ondernemer kon ik toch moeilijk in een hoekje van de keuken of de slaapkamer zitten?
Wat we twee jaar uitstelden, konden we uiteindelijk in een kleine twee maanden gedaan krijgen. Sinds eind augustus werk ik in een okergele kamer, met een groot logeerbed waar Rikkie meestal zijn dutjes doet, een boekenkast, decoratie aan de muur, een bureau dat op en neer kan bewegen en – hou je vast – een gamer-bureaustoel. Het is hemels.
Het was meteen ook een opwarmertje, want in 2022 gaat fase 2 van onze verbouwing in. Je hoort er ongetwijfeld nog van!
Mollie kwam bij ons wonen
In mei kwam onze kater Peloeze plots niet meer thuis. Hij bleef eerder wel eens een nachtje weg, maar zat daarna meestal schuldig en verwaaid aan de deur als we ‘s ochtends opstonden. Deze keer niet. De volgende dag kwam hij niet, en ook de dagen en weken erna niet. We zochten en riepen, maar hij was nergens te vinden.
Ik voelde me schuldig om het toe te geven, maar ik kan niet zonder een kat. Gek genoeg was het snel duidelijk dat Rikkie onze Peloeze ook miste. Hij zat aan onze omheining te kijken naar de kat van de buren. Zonder blaffen of kwispelen. Hij zat gewoon te kijken. We gingen dus vrij snel op nieuw naar een nieuwe kat. Met het idee, als Peloeze terug komt, dan kunnen ze vrienden worden. Want Peloeze zat ook nogal vaak aan de omheining naar de poes van de buren te kijken (als hij ze niet bij de buren zelf achterna liep).
Via via vonden we een aanhankelijke kattin, die we eind juni mee naar huis mochten nemen. Mollie is bang en speels tegelijk. Ze daagt Rikkie uit en komt naar ons toegevlucht als hij te wild is. ‘s Avonds als hij ligt te slapen in de zetel, komt ze erbij liggen. Overdag kruipt ze op mijn schoot als ik langer dan 5 seconden stil zit. Ik dacht dat ze buiten altijd maar speelde en muizen ving, maar vorige week ontdekte ik dat ze meestal ligt te slapen in ons tuinhok. Ze is perfect, net als Peloeze dat was.
Ik werd sportief
Ik was nooit sportief. Ik was diegene die tijdens de LO-les met haar handen in haar zakken stond en voor het minste met een doktersbriefje naar de les kwam. Dat idee – “ik ben niet sportief” – hield me tegen om het eens écht te proberen. Ik begon wel eens te joggen, maar eens ik een doel had gehaald (5 of 10km) gaf ik het weer op. Toen ik mijn eigen baas werk en de hele dag vast zat in mijn eigen hoofd en aan mijn bureau, voelde ik dat ik moest gaan bewegen.
Ik denk dat dat de ommekeer in mijn hoofd was. Ik moest niet sporten “omdat ik sportief moest zijn”. Ik had nood aan de beweging en aan buiten zijn. Door dat bovendien te koppelen aan iets wat ik sowieso leuk vind – podcasts en audioboeken luisteren – werd het iets waar ik naar uit keek.
Vanaf augustus ben ik elke week aan het lopen geweest. Twee keer per week trok ik na het werk mijn loopoutfit aan, zocht ik een leuke podcast of audioboek en ging ik lopen. Ik was dan ook bummed toen ik mijn teen brak in december. Ik hoop vanaf januari de draad weer op te pikken. Ik liep in totaal al 223 km en daar ben ik echt trots op. In 2022 wil ik graag een keer 20 kilometer lopen. Tips zijn welkom!
Ik ging netwerken en op workation
Nog zo’n hardnekkig vooroordeel over mezelf: “ik ben niet sociaal en kan niet netwerken”. Ik ben dan wel introvert, maar als het onderwerp me ligt kan ik eigenlijk best makkelijk praten met mensen. Dat onderwerp kan gaan van “honden” over “de moestuin” tot “ondernemen”.
Nu ik geen collega’s meer had, besloot ik te beginnen netwerken. In oktober hield ik het veilig met het Rebels.Live-evenement van de Ampersand Feminist Business School. Een zalige dag met getalenteerde vrouwen die me zo veel inspiratie gaf.
In november deed ik er een schepje bovenop door een week op workation te gaan met 5 vrouwen die ik enkel van op de socials kende. Niet sociaal, ik? Die workation – georganiseerd door Astrid van House of Mindstyle – gaf me de inspiratie en motivatie voor zo goed als al mijn 2022-goals. Het is zo empowering om met gelijkgezinden uit te waaien aan zee.
Ik was niet depressief
Misschien de belangrijkste verwezenlijking van het jaar: ik had geen downtime. Normaal ben ik jaarlijks 2 tot 4 weken veroordeeld tot wenen in de zetel (dat is zacht uitgedrukt, ik probeer het luchtig te houden). Dat is mét medicatie en professionele hulp. Dit jaar was ik verrassend gelukkig.
Waarom verrassend? Stress is een heel belangrijke factor in mijn depressieve periodes en ik heb toch wel mijn deel van stress en drukte gehad het voorbije jaar. Of het door het sporten kwam, of doordat ik helemaal zelf kan kiezen hoe ik mijn tijd indeel, weet ik niet. Maar er waren opmerkelijk weinig dalen in 2021. Ik hoop op meer van dat in 2022.
En in 2022?
Voor 2022 heb ik weer zoveel plannen en doelen, maar die houd ik nog even voor me. Ik hoorde ooit bij Ellen van The Time Hub dat als we onze doelen delen, onze hersenen alvast een beloningstofje vrijmaken. Alsof we ze al behaald hebben. Waardoor we het plots minder nodig vinden om die doelen ook nog daadwerkelijk te behalen. Je zal dus gewoon moeten blijven volgen om te zien wat ik gepland heb 😊
Wat ik dit jaar wel anders aangepakt heb dan in 2021 is dat mijn doelen niet enkel gefocust zijn op mijn onderneming. Enkele weken geleden overliep ik met structuurcoach Elisa mijn doelen voor het komende jaar. “Goed,” zei ze, “en wat ga je voor jezelf doen?” Ik had allemaal doelen en plannen voor Op ne zondag, maar geen enkele voor mezelf. Daar heb ik de voorbije weken nog wat aan gesleuteld, zodat ik het komende jaar niet enkel op werk focus maar ook op mezelf en de mensen rond mij.
Ik kijk zo uit naar het komende jaar en kan niet wachten om te zien wat er allemaal op mijn pad komt! Wil je niets missen? Schrijf je dan zeker in op mijn zondagse nieuwsbrief.
