De voorbije jaren kende persoonlijke ontwikkeling of personal development een serieuze boom. Zijn we als generatie te veel op onszelf en ons eigen geluk gericht? Of willen we net uit een slachtofferrol kruipen en onze gedachten en gewoontes kritisch tegen het licht houden? Jij kiest de verklaring zelf, maar ik kan alleen zeggen dat persoonlijke ontwikkeling de voorbije jaren veel voor mij betekend heeft.
Van het leven te ondergaan met de gedachte “ik ben hier niet voor gemaakt”, naar het heft in eigen handen nemen en het leven craften dat ik zelf graag wil.
Maar dat is natuurlijk niet van één dag op de andere gebeurd. Mijn idee over zelfhulp werd lang bepaald door de rommel die Bridget Jones leest in de boeken van Helen Fielding: boeken die draaien rond liefde en romantiek, die je vooral aanpraten hoe je liefde kan “aantrekken” door je anders voor te doen.
Het had weinig te maken met je persoonlijk te ontwikkelen – toch wel de kern van het genre “persoonlijke ontwikkeling”. Nadat ik de grappige anekdotes uit “Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen” had verorberd, zei ik het genre dus voor onbepaalde tijd vaarwel.
Toch kwam dezelfde vraag regelmatig in mij op “Waarom heeft niemand een handleiding voor het leven geschreven?” Ik had altijd het gevoel dat ik een initiatieles gemist had voor ik het geboortekanaal werd doorgestuurd. Alsof iedereen een keynote-presentatie had gekregen over hoe je het leven moet leven, en de uitnodiging bij mij in spam was beland.
Mijn eerste stappen in persoonlijke ontwikkeling
Ik weet zelf niet meer hoe het gebeurde, maar toen ik 24 of 25 was, kreeg ik The Happiness Project van Gretchen Rubin* in handen. In dat boek neemt Gretchen zich voor een jaar lang allerlei methodes uit te proberen om gelukkiger te worden. Elke maand heeft een ander thema en zo neemt ze je in snel tempo mee in de wereld van persoonlijke ontwikkeling.
Ik vond het fantastisch om verschillende redenen:
- Je kan er actief voor kiezen om gelukkiger te worden? Geniaal!
- Gretchen Rubin schrijft fantastisch. “Zelfhulp” betekent dus niet dat je middelmatige boeken moet consumeren.
- Het boek is geen pure informatie, maar een persoonlijk en eerlijk verslag van een jaar in het leven van een vrouw die probeert het geluk na te jagen.
Ik denk dat het na dit boek is dat ik besefte dat je het leven niet hoeft te ondergaan. Je kan kleine en grote dingen doen om je leven aangenamer te maken.
Podcasts en mijn eerste zondagse plannen
Ongeveer tegelijk met mijn ontdekking van Gretchen Rubin – ik woonde nog in Gent en zie mij zitten in mijn bureautje met wat handwerk op schoot – begon ik podcasts te luisteren. Enkele van mijn favorieten waren Blogtacular, The Minimalists, A Playful Day en Stir the Pot.
De meeste gingen over creativiteit en business – 5 jaar voor ik zelf mijn ondernemingsnummer aanvroeg, ik kon nogal lang dromen van iets voor ik stappen durfde zetten. Maar persoonlijke ontwikkeling loerde altijd om de hoek. Want hoe kan je werkelijk creatief of succesvol zijn, als je niet weet wat dat voor jou betekent? Of hoe je voor jezelf moet zorgen?
Geïnspireerd door mijn podcasts, begon ik mijn eigen blog over de dingen die ik zoal “op ne zondag” deed, en dat veranderde steeds meer in “hoe je van elke dag een beetje een zondag kan maken”. Ik ging zélf aan persoonlijke ontwikkeling doen en erover schrijven.
Verrast door literatuur
Je verwacht het misschien niet van een verstokte lezer zoals ik, maar het heeft vrij lang geduurd voor ik doorhad dat je van lezen iets kon leren. Naast belangrijke morele lessen uit 19e-eeuwse romans, bedoel ik.
Pas rond mijn 28e besefte ik dat er zoiets bestond als non-fictie – inderdaad, jaren nadat ik Gretchen Rubin had ontdekt. Met mijn Storytel-abonnement in de hand begon ik meer en meer boeken over persoonlijke ontwikkeling te luisteren. Ik kocht boeken en markeerde de stukken die ik zelf wilde toepassen en herlezen.
Enkele van mijn favorieten zijn*:
- Playing Big van Tara Mohr
- The Gifts of Imperfection van Brené Brown
- Big Magic van Elizabeth Gilbert
- Everything is Figureoutable van Marie Forleo
- You are a Badass van Jen Sincero
- Period Power van Maisie Hill
- The Four Tendencies van Gretchen Rubin
- Steeds Leuker van Jelle Hermus
Niet elk boek is even praktisch toepasbaar, maar de meeste inspireren je wel om je leven in handen te nemen.
“Daar bestaat een online cursus voor”
De voorbije jaren was er een boom van online programma’s. Ik heb er zelf mijn deel aan bijgedragen, omdat ik het een fantastische manier vind om bij te leren. Het vraagt meer van je dan een boek, maar je kan het tegelijk op je eentje en in je eigen tijd doen.
En er is een online course voor àlles. Eén van de interessantste die ik de voorbije jaren volgde, was “Introvert like a boss” van Celine Charlotte (die ze nu geloof ik niet meer geeft). Ik ontdekte rond mijn 27e dat ik introvert was en wat dat betekende. Het voelde vooral als een last aan: ik kon minder aan dan andere mensen.
In dat programma leerde ik hoe ik het leven kon aanpassen aan mij, in plaats van omgekeerd. Ik moest niet naar luide plaatsen gaan en meedoen met de rest van de samenleving. Ik kon op mijn eigen manier aan sociale interactie doen – lees: op een manier die niet alle energie uit mij zoog na vijf minuten.
Meer nog dan de concrete tips die ik uit dat programma haalde, is het die les die mij is bijgebleven: je hebt je leven (deels) zelf in de hand.
Sindsdien volgde ik al grote en kleine online programma’s, waarbij ik altijd iets opstak dat mijn leven leuker maakte. Het belangrijkste is – zoals bij alles in het leven – dat je iets doet met wat je hebt bijgeleerd. Of dat nu uit een boek, een podcast, een gesprek met je oma of een online cursus komt.
*De links naar bol.com in deze blogposts zijn affiliate links. Dat betekent dat ik een kleine commissie krijg op je aankoop, zonder dat het jou iets meer kost. Je kan de boeken natuurlijk ook met mijn complimenten in je bib of je lokale boekhandel halen!