Afgelopen weekend was een belangrijk moment in ons leven als tuineigenaars. Na onze peloeze, de moestuin en onze visjes, konden we eindelijk drie kipjes verwelkomen. We hadden de kippenren omheind, een aantal struiken weggehaald en al een mooi, proper hokje gezet. Na lang nadenken had ik de drie musketiers gekozen als namen voor onze meisjes (op een d’Artagnan wachten we nog even) en zaterdag kwamen ze eindelijk aan.
Lees verder
Als je mijn zon- en alledaagse avonturen al langer volgt, dan heb je vast al vaker posts over mijn moesbeslommeringen en -overwinningen gelezen. Waarom heb ik het hier dan over mijn eerste moestuin? Vorig jaar kochten we ons eigen huisje, dat als belangrijke troef ook een grote tuin had (of toch zeker een diepe). Onze eerste zomer werd de moestuin in de rapte door mijn papa aangelegd en nadien wel gekoesterd, maar vooral op een emotionele eerder dan praktische manier. Er zat geen systeem of uitgebreid Pinterest-bord achter en dit jaar wou ik het anders aanpakken. Als een eerste échte moestuin.
Juni betekent dat er heel wat te doen is in de moestuin: slakken bestrijden, okselscheuten verwijderen, onkruid beheersen, zonnecrème smeren, bloemen plukken, een glas rosé inschenken en ga zo maar verder. Het is ook het moment om de eerste vruchten van je noeste arbeid te plukken. In mijn geval is dat één aardbei, een handvol radijzen en zoveel rucola als ik op kan.
Dat moesterras, hoe zit het ermee? Ik hoor het je denken. Mijn laatste update dateert van juni en sindsdien was het stil rond deze groene long van Gent. Niet langer! De zon zit weer uit en ik pluk de laatste vruchten van mijn noeste moestuinarbeid, terwijl ik in mijn hoofd al aan de winter denk en aan hoe ik mijn geraniums voor vorst ga behoeden. Kijk even mee!
Bij de vorige moestuinupdate maakte ik me nog zorgen of het wel warm genoeg zou zijn voor mijn planten. De voorbije dagen hadden we de eerste hittegolf van het jaar en heb ik ze angstvallig in de gaten gehouden op brandvlekken en droogte. Tot nu toe hebben ze zich sterk gehouden en met een dagelijkse bewatering groeien ze echt als kolen (die kon ik niet laten liggen).
Het heeft zijn ups en downs gekend, maar als ik het weerbericht voorzichtig bekijk, dan denk ik dat het nu wel goed zit met de zon. Zeker van warm weer ben je nooit, maar met de ijsheiligen achter ons en de zelfzekerheid van de eerste keer after sun smeren, heb ik mijn zaailingen toch losgelaten in het wild dat mijn terras is. Tijd voor een moestuinupdate dus!
Het moestuinseizoen is al even bezig en het werk heeft zich sinds april deels naar buiten verplaatst. De eerste zaailingen zijn intussen hun pampers uit en groeien verder in hun eigen pot. Ik heb het zelfs al gewaagd een aantal dingen onmiddellijk buiten te zaaien. De eerste rucola en radijzen komen al uit. Nu is het nog bang wachten tot de kamille en de rabarber zich laat zien en hopen dat de slakken wegblijven. Veel gebeurd dus de voorbije maand en helemaal tijd voor een nieuwe moestuinupdate!
